بررسی اثر هیدروکسی آپاتیت و بافت همبند کام بعنوان غشا همراه و بدون کاربرد موضعی داکسی سایکلین در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول

به منظور درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول از روش های درمانی بازسازی کننده از قبیل استفاده از غشاهای سد کننده، مواد پیوندی استخوان و عوامل تغییر دهنده سطح ریشه استفاده می شود که نتایج بدست آمده از کاربرد این روش ها دارای تناقضات فراوانی است. در این مطالعه اثر کاربرد موضعی داکسی سایکلین همراه با هیدروکسی آپاتیت و بافت همبند کام به عنوان غشا در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول بررسی شده است. تعداد 10 بیمار با میانگین سنی 39.5±2.79 سال، 7 زن و 3 مرد که دارای حداقل دو ضایعه عمودی استخوان آلوئول در نواحی بین دندانی بطور دو طرفه بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر بیمار به طور تصادفی یک سمت فک در گروه تجربی و سمت دیگر در گروه شاهد قرار گرفت. گروه تجربی با ترکیب داکسی سایکلین، هیدروکسی آپاتیت و بافت همبند کام و گروه شاهد با ترکیب هیدروکسی آپاتیت و بافت همبند کام مورد درمان قرار گرفتند. متغیرهای کمی، از قبیل موقعیت لبه لثه، عمق پاکت، سطح چسبندگی کلینیکی، عمق ضایعه استخوانی و موقعیت کرست استخوان آلوئول در شروع مطالعه و 6 ماه بعد در جراحی ورود مجدد (Re-entry) با کمک تهیه یک ساختار آکریلی اندازه گیری شد. مقایسه نتایج بدست آمده قبل و پس از درمان در گروه شاهد و تجربی نشان داد که اختلاف معنی داری از لحاظ آماری پس از درمان در تمامی متغیرهای اندازه گیری شده در هر دو گروه شاهد و تجربی وجود داشت. در مقایسه بین دو گروه به جز در مورد میزان کاهش عمق پاکت، در بقیه موارد اختلاف معنی داری از لحاظ آماری بین دو گروه شاهد و تجربی نشان داده شد. مقدار برطرف شدن ضایعه در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود. با توجه به نتایج بدست آمده، تصور می شود که کاربرد توام هیدروکسی آپاتیت، داکسی سایکلین و بافت همبند کام بعنوان غشا نسبت به استفاده هر کدام از آنها به تنهایی در برطرف نمودن ضایعات عمودی استخوان آلوئول می تواند موثرتر باشد.